بانک مقالات تاریخ

ظهور امير تيمور (ت: 736 ـ م: 807 ق) و گسترش حاکميت سياسي و نظامي وي بر ماوراءالنهر، در درجه نخست تحولي داخلي در قلمرو جغتاييان محسوب مي شد. از اين رو، از همان ابتدا هرگونه آينده اي براي اقدامات امير تيمور هنگامي متصور بود که وي بتواند به اين پرسش اساسي که:«آينده الوس جغتاي چه خواهد بود؟» پاسخ عملي مناسبي بدهد. اهميت و فوريت پاسخ به اين سوال ناشي از تاثير عظيمي بود که مي توانست براي آينده سياسي امير تيمور در پي داشته باشد. آينده سياسي امير تيمور نشان داد که دو عنصر اساسي حکومتي که وي پي ريزي کرد؛ يعني مشروعيت سياسي و امنيت نظامي، در پيوند مستقيم با اين پرسش بوده است. تا هنگامي که امير تيمور سرگرم تکاپو براي کسب قدرت سياسي در ماوراءالنهر بود، مقوله مشروعيت در نحوه پاسخي که وي به آن پرسش اساسي مي داد، تاثير پررنگ تري داشت، اما به موازات آن که ضرورت تثبيت و استمرار قدرت سياسي او بيشتر چهره نمود و وي در اندازه هاي يک فاتح، دست اندازي به قلمروهاي خارج از ماوراءالنهر را آغاز کرد، مقوله امنيت رجحان بيشتري در نحوه برخورد وي با بازماندگان الوس جغتاي يافت.

 نسخه قابل چاپ