مقالات علوم سیاسی

شايد مهم ترين مصوبه سي و دومين اجلاس عمومي يونسکو )اکتبر 2003، پاريس( تصميم براي طرح و تصويب کنوانسيون جهاني تنوع فرهنگي بر اساس اعلاميه جهاني تنوع فرهنگي باشد که با اجماع تمام کشورهاي عضو يونسکو در سال 2001 به تاييد رسيده است. در اين مقاله ما بر آنيم تا زمينه هاي شکل گيري مرجعيت جديد فرهنگي جهاني براساس تنوع و تکثر فرهنگي را بشناسيم و نشان دهيم که هم اکنون در سطح جهان اين مرجعيت فرهنگي مبناي توسعه انساني و پايدار شمرده مي شود. از آن جا که به احتمال بسيار زياد جمهوري اسلامي ايران نظر موافق خود را نسبت به اين کنوانسيون در سال 2005 اعلام خواهد کرد، مهم ترين تبعات اين تصميم بر سياستگذاري فرهنگي در عرصه هاي کلان و بخشي مورد بررسي قرار خواهد گرفت.

 نسخه قابل چاپ