مقالات علوم سیاسی

داشتن يک پرسش براي آغاز کار پژوهشي کافي نيست. پژوهش عملا با فرضيه آغاز مي شود و نه ضرورتا با طرح يک سوال. خلائي که اين مقاله در پي پر کردن آن است عبارتست از: -1 نشان دادن اهميت فرضيه براي «آغاز عملي» کار پژوهش، -2 رابطه فرضيه با مساله پژوهش، -3 تمرکز بر فرضيه هاي پژوهشي در علوم سياسي و -4 ساده سازي مباحث مربوط به فرضيه براي دانشجويان دوره کارشناسي علوم سياسي. کار پژوهش را بدون فرضيه نمي توان آغاز کرد. ممکن است انسان دهها و صدها پرسش در ذهن داشته باشد ولي تنها براي اندکي از اين پرسش هاست که حدسي يا گماني يا فرضي يا نظري در ذهن دارد. تنها در اين حالت است که مي توان پژوهش را شروع کرد. پرسش به خودي خود عقيم است. پرسش مطلق، بهت و ابهام را در پي دارد. اما جرقه پژوهش و انگيزه تحقيق آنگاه به وجود مي آيد که پاسخي احتمالي و ابتدايي در ذهن نقش مي بندد و انسان جستجوگر را به تکاپو براي وارسي يا ارزيابي يا اثبات يا رد اين پاسخ احتمالي وا مي دارد. برخلاف آنچه که بسياري تصور مي کنند اين پرسش نيست که انسان را وادار به تحقيق مي کند. پرسش روي ديگر سکه بهت است. در يک ارزيابي دقيق پرسش صرف يک ابهام گنگ و فلج کننده است. پرسش ترديد است و ترديد حرکت را از انسان مي گيرد اين، پاسخ احتمالي است که انگيزه حرکت است و انسان را وادار مي کند که از خواب ترديد بيدار شود. پرسش نوعي جهل است و جهل (بويژه اگر مرکب باشد) هيچ حرکتي را براي آغاز تحقيق بر نمي انگيزد.

 نسخه قابل چاپ