مقالات علوم سیاسی

آمريکا و عراق: از سياست بازدارندگي تا حمله پيش گيرانه نظامي

با پايان يافتن جنگ اول خليج فارس، شرايط داخلي، منطقه اي و بين المللي عراق، اين کشور را به سوي جنگ ديگري هدايت نمود. الزامات ژئوپولتيک و محدوديت هاي جغرافيايي که همواره معضل اساسي رژيم بوده است، به علاوه مشکلات سياسي و اقتصادي داخلي ناشي از جنگ با ايران، اختلافات مرزي با کويت از جمله اختلاف بر سر منطقه نفتي الرميله و اضافه توليد نفت کويت، عواملي بودند که در دوم آگوست 1990 صدام حسين را به حمله نظامي و تسخير موقت کويت واداشت.

در 6 ماهه اول سال 1990، ايالات متحده آمريکا به رهبري جرج بوش (پدر) سياست هاي دو پهلو را در رابطه با رژيم عراق به کار گرفت. آمريکا از يک سو خواستار گسترش روابط اقتصادي – تجاري با رژيم صدام حسين بود و از سوي ديگر، سياست هاي داخلي عراق در مورد نقض حقوق بشر و آزاديهاي سياسي را به شدت محکوم مي نمود. با گسترش تنش در روابط عراق و کويت، هشدار سازمان هاي اطلاعاتي آمريکا مبني بر وقوع احتمال جنگ بين دو کشور بين دو کشور، توسط کاخ سفيد ناديده انگاشته شد. با تشديد بحران و خطر قريب الوقوع جنگ، تلاش هاي ديپلماتيک به منظور جلوگيري از جنگ توسط کشورهاي اسلامي و عربي آغاز شد ...

 نسخه قابل چاپ