مقالات علوم سیاسی

روان شناسي سياسي ناصرالدين شاه که پنجاه سال بر ايران در دوره حساس گذار ايران به عصر جديد حکمراني کرد، از جهات مختلف حائز اهميت است. بررسي شخصيت سياسي وي مي تواند در فهم تحولات سياسي - اجتماعي دوره قاجاريه بسيار کارساز باشد. محقق با دستمايه قرار دادن نظريه کارن هورناي، شخصيت سياسي و چرخه حيات ناصرالدين شاه از تولد، دوره کودکي، دوره وليعهدي، پادشاهي را مورد بررسي قرار داده است. فرضيه اين نوشتار آن است که ناصرالدين شاه در دوره هاي زماني متفاوت زندگي سياسي به ترتيب شخصيت هاي مردم گريزي، مهرطلبي و مردم گرايي، و سلطه طلبي داشته است. ويژگي هاي هر يک از اين دوره ها و حوادث و واقعيت هاي تعيين کننده آن در وجه روان شناسانه سياسي آن در کانون توجه قرار گرفته است. سياست ايران در دوره ناصري همگام با تحولات روحي ناصرالدين شاه دستخوش تحول شده است. به دليل شخصي شدن سياست، مسائل شخصي شاه بازتابي در سياست داشته است. خلقيات رواني شاه نه تنها حلقه حرم و دربار بلکه شعاع تاثيرگذاري آن همه سرزمين ايران و شئون آن را در بر گرفته است.

 نسخه قابل چاپ