مقالات زبان های خارجی

در نمايشنامه هاي معاصر، اشيا ديگر يك زينت براي صحنه نيستند و بيانگر معاني مختلف مي باشند كه سزاوار تعمق است. اشيايي كه در بازي بازيگر بكار گرفته مي شوند در اغلب موارد ارتباطي بصري و آني با تماشاچي برقرار مي كنند و علاوه بر اين، قابليت ايفاي نقش هاي پيچيده تر را نيز دارند. در تئاتر، شخصيت ها براي پشت سر نهادن دشواري ها از وجود اشيا حاضر در صحنه كمك مي گيرند. همين اشيا ممكن است در جايي ديگر واسطه شروع يا دگرگون سازي حادثه اي تازه گردند و يا فراتر رفته و همچون يك بازيگر با اراده خود عمل كنند و بدين ترتيب در جريان داستان، يا سرنوشت شخصيت ها تاثير گذار باشند. در اين مقاله، به بررسي چنين نقش هايي در نمايشنامه هاي رنه دو ابالديا پرداخته مي شود. وي همانند معاصرينش، نگراني خود را از غلبه اشيا بر انسان قرن حاضر ابراز مي دارد ولي با اين حال خيال پردازي ها و طنز نويسنده است كه جايگاه نخست را در آثارش بدست آورده است. وي با استفاده از اشيا غير منتظره و عجيب و غريب طنز را به صحنه مي آورد. اما قصد نهايي وي بيشتر متعجب كردن مخاطبينش است تا بدين گونه در آنان نگرشي تازه به واقعيت را بر انگيزد.

 نسخه قابل چاپ