مقالات زبان های خارجی

گوستاو فلوبر تكنيك جديدي را در توصيفات خود ابداع كرده است كه تنها در روند داستان وقفه ايجاد نمي كند، بلكه برعكس نقش روايت را نيز به عهده مي گيرد و حوادث را به صورتي غير مستقيم القا مي كنند. به اين ترتيب توصيف از ضرب آهنگ خاص داستان پيروي مي كند و با آن همراه و همگام مي گردد. از سوي ديگر فضاي دنياي محسوس با كنش داستان هماهنگ مي گردد و پيرامون دنياي دروني شخصيت ها شكل مي گيرد و بر حسب خواسته ها و اميال آنها ساماندهي مي شود. بنابراين نقش بندي فضا و توصيف كاملا منطبق بر كنش داستان طراحي شده و تقريبا با آن عجين مي گردد.

 نسخه قابل چاپ