مقالات زبان های خارجی

دوره رمانتيك، دوره اي ادبي است كه همه خوانندگان ادبيات را جذب مي كند. از ميان شاعران رمانتيك انگلستان، شاعري كه در پي زندگي غم انگيز و مرگ زودرسش، همواره همدردي خوانندگان خود را به همراه داشته است، كسي نيست به جز جان كيتس، عضوي از نسل جوان تر شاعران رمانتيك. او هيچ گاه اجازه نداد كه بيماري كشنده اش مانعي در زندگي شاعرانه اش باشد. بالعكس، بيماري وي و پيش بيني او درباره مرگ زودرس اش، خود اساسي مستحكم براي نوشته هايش گرديد. او در جواني و تا سن 23 سالگي قصيده هاي برجسته خود و تعداد قابل توجهي اشعار ديگر را در ارتباط با موضوع اسطوره شناسي و قرون وسطي به رشته تحرير در آورده بود. وي همانند همه نويسندگان، درباره موضوعات متنوعي شعر سروده بود، كه مرگ، برجسته ترين آن ها بود. اين مقاله نخست دلايل جذب وي را به اين موضوع مورد بررسي قرار مي دهد. پس از آن ارتباط اين موضوع با سه نمونه از آثارش: قصيده اي به هزار دستان، قصيده اي در باب اندوه و بانوي دلرباي بي رحم را پي مي گيريم.