مقالات زبان های خارجی

مطالعه فرايند تنشي گفتمان ادبي، مبتني بر بررسي تعامل بين گستره ها و فشاره هاي گفتماني است. پايگاه انديشه اي چنين مطالعه اي را بايد در نظريه هاي زباني مربوط به حوزه آواشناسي جست: تكيه برهاي زباني از دو ويژگي مهم پيروي مي كنند؛ يا اين كه از فشار و شدت برخوردارند كه اوج آن ها را در پي دارند و يا اين كه بدون فشار و ضعيف اند كه افت آن ها را سبب مي شوند. اما در گفتمان ادبي، به دليل فرايندي بودن عمليات زباني اين اوج و افت خود را در طول گفتمان نشان مي دهند. از تعامل بين فشاره ها و گستره هاي گفتماني چهار طرح واره فرايندي شكل مي گيرد كه عبارتند از الف) طرح واره فرايندي افت فشاره عاطفي و اوج گستره شناختي؛ ب) طرح واره فرايندي اوج فشاره عاطفي و افت گستره شناختي؛ ج) طرح واره فرايندي اوج هم زمان فشاره ها و گستره ها؛ د) طرح واره فرايندي افت هم زمان فشاره ها و گستره ها. مطالعه اين فرايند ها از يك سو نشان خواهد داد كه گفتمان ادبي جرياني سيال است كه هيچ گاه نمي توان آن را پايان يافته يا تثبيت شده دانست، و از سوي ديگر مشخص خواهد كرد كه چگونه دو گونه شناختي و عاطفي در تعامل با يكديگر سبب توليد معنا مي شوند.

 نسخه قابل چاپ