مقالات زبان های خارجی

در کتاب هاي دستور ايتاليايي تنها از دو جهت فعل، صحبت شده است، اما اگر ازديدگاه کاربردشناختي به مجهول نگاه کنيم، آن را هم چون يکي از ابزارهاي زباني براي نشان دادن نگرش و منظري متفاوت به يک رويداد مي بينيم. در اين مقاله، تغيير منظر گوينده را، با توجه به نظريه ظرفيت، بررسي مي کنيم. بنابراين نظريه، هر فعل، بر اساس ظرفيتش، از پيش مشخص مي کند که در چه محيط نحوي ظاهر مي شود و چه سازه هايي بايد و يا مي توانند هم نشين آن شوند. بنابراين با تغيير در ظرفيت فعل، از جمله با کاهش ظرفيت آن، مي توانيم سازه ها و در نتيجه ساختار جمله را تغيير دهيم و اين يکي از راه هاي بيان يک عمل از منظري متفاوت است. در همين چارچوب مي کوشيم نشان دهيم زبان ايتاليايي داراي سه جهت معلوم، ميانه و مجهول است که درجهت ميانه عنصر مجهول غالب است. همچنين سازوکارهايي که براي ساخت هاي مجهولي و ميانه به کار مي رود، نشان داده خواهد شد.

 نسخه قابل چاپ