بانک مقالات حقوق

در اين مقاله پس از تبيين مفهوم، پيشينه و موقعيت كنوني همانندسازي انسان،اعم از همانندسازي زايشي و همانندسازي درماني، ديدگاه مراجع و صاحبنظران مختلف اديان آسماني (مسيحيان، يهوديان و مسلمانان) در اين زمينه بيان و گزارشي از سياستها و رويكردهاي قانوني راجع به دنيا ارائه شده و سپس اين مسأله از نظر فقه اسلامي، به ويژه فقه شيعه مورد بررسي قرار گرفته است.
حاصل اين تحقيق، به اجمال، عبارت است ازاينكه از نظر فقه اسلامي، اگر نتوان قائل به حرمت ذاتي همانندسازي زايشي انسان شد، توجه به زيانها و پيامد هاي سوء اجتماعي و اخلاقي اين عمل، به ويژه به هم خوردن نظام خانواده، ايجاد اختلال در وضعيت قرابت و نسب كلونها، اختلال نظام جامعه و نيز وجود احتمال قوي دال بر بروز اختلالات جسمي و رواني در كلونها، ورود آسيب و زيان به زنان دهنده تخمك و مادران جانشين، و همچنين ادله مربوط به احترام نفس انسان و لزوم صيانت آن از آسيب و قواعدي مانند قاعده لاضرر و لزوم پرهيز از اختلال نظام، اقتضاي منع آن را دارد. اما همانندسازي انسان براي كاربردهاي درماني و پژوهشي و استخراج سلولهاي بنيادين از جنين كلون شده، با عنايت به اينكه ادله احترام جنين، ناظر به مراحل پس از استقرار آن در رحم مادر است و با توجه به اينكه انتظار مي رود اين پژوهشها منتهي به تحولات و پيشرفتهاي بسيار با اهميت علمي در عرصه طب زيستي و نافع براي كل جامعه بشري بشود، قابل تجويز به نظر مي رسد.

 نسخه قابل چاپ