بانک مقالات حقوق

حريم خصوصي يکي از ارزشمندترين مفاهيم نظام هاي حقوقي توسعه يافته است. حق بر حريم خصوصي در زمره مهم ترين حقوقي است که ارتباط تنگاتنگي با کرامت انساني دارد. هدف آن تعالي شخصيت انسان و به ديگر سخن تکريم تماميت مادي و معنوي انسان است. حريم خصوصي با استقلال و آزادي انسان ها و حق بر تعيين سرنوشت براي خود ارتباط وثيق دارد. زيرا فضاي لازم براي رشد و تکامل شخصي افراد را فراهم ساخته و از ابزار شدن انسان ها جلوگيري مي کند. به انسان ها امکان مي دهد تا اهداف و غايات خصوصي خود را تعقيب کنند و عرصه اي براي ابراز احساسات و عواطف دروني خود داشته باشند. همچنين، حريم خصوصي يکي از اصول سازمان بخش جامعه مدني است که امکان شکوفايي انجمن ها و تشکيلات خصوصي را فراهم مي سازد. لزوم حمايت از حريم خصوصي و عدم مداخله در امور خصوصي ديگران يکي از آموزه هاي مهم اسلام نيز مي باشد. در آيات متعددي از قرآن مجيد بر لزوم رعايت حريم خصوصي اشخاص تاکيد شده است. سنت پيامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) و سيره مسلمانان نيز سرشار از توصيه هايي در پرهيز از نقض مصاديق مختلف حريم خصوصي است. البته، اصطلاح «حريم خصوصي» نه در آيات قرآن و نه در روايات اسلامي استعمال نشده است و موضع اسلام در مواجهه با مقوله حريم خصوصي يک موضع به اصطلاح «تحويل گرايانه» است. يعني حريم خصوصي، در قالب احاله به حقوق و آزادي هاي ديگر نظير حق مالکيت، حق آزادي از تجسس، حق برخورداري از اصل برائت، حق غير قابل تعرض بودن حقوق وابسته به شخصيت مورد حمايت واقع شده است. نويسنده بر اين باور است که قدمت حمايت از حريم خصوصي در حقوق اسلامي بسيار بيشتر از ساير نظام هاي حقوقي است و مقوله هاي مختلف اين حق با مباني مستحکمي مورد حمايت قرار گرفته است. با وجود اين، متاسفانه نه در نظام حقوقي ايران و نه در نظام حقوقي ساير کشورهاي مسلمان، در تدوين قوانين و مقررات مختلف مرتبط با حريم خصوصي، اهميت اين حق چنانکه بايد درک نشده و حمايت هاي لازم از آن صورت نگرفته است.

 نسخه قابل چاپ