بانک مقالات حقوق

استفاده از کمربند و کلاه ايمني در هنگام رانندگي براي صيانت از جان افراد و جلوگيري از ايراد ضرر به آنان از جمله مواردي است که در کشورهاي مختلف الزامي شده که نقض آن موجب اعمال نوعي ضمانت اجراي کيفري خواهد شد. الزام افراد به انجام چنين کارهايي همواره موضوع يکي از مباحث مهم فلسفه حقوق کيفري بوده است؛ آيا مي توان افراد را ملزم کرد که به خود آسيب وارد نکنند؟ اگر آري در چه مواردي و تا چه حدي؟ مبناي فلسفي موافقان و مخالفان چنين دخالتي -که معمولا با عنوان «پدرسالاري قانوني» شناخته مي شود- چيست؟ در اين مقاله پرسش هايي از اين دست طرح شده و پاسخ هاي گوناگون مورد بررسي قرار گرفته است. نتيجه اين شد که در مواردي محدود، مقرون به وجود شرايطي مانند آسيب وارد نشدن به کليت اصل آزادي عمل فردي و ضرورتِ صيانت از نظم عمومي و اجتماعي مي توان افراد را از ايراد ضرر به خود منع نمود. افزون بر اين، نتيجه گيري شد که در بسياري از موارد مانند الزام استفاده از کمربند و کلاه ايمني، قاعده کيفري تنها به اعتبار جلوگيري از ايراد ضرر به خود فاعل موجه شناحته نمي شود بلکه به دليل جلوگيري از صدمات فراواني هم که ممکن است مستقيم يا غيرمستقيم به ديگران و جامعه وارد شود، توجيه پذير خواهد شد.

 نسخه قابل چاپ