بانک مقالات حقوق

در سال هاي اخير با وارد کردن عامل مدت معين در رژيم سانکسيون هاي شوراي امنيت، تحولي مهم در سياست اين رکن در زمينه خاتمه سانکسيون ها روي داده است. با از بين رفتن وضعيتي که توجيه کننده اقدام به سانکسيون است، ديگر هيچگونه دليل موجهي براي تداوم سانکسيون ها باقي نمي ماند. با وجود اين، هر عضو دايم شوراي امنيت مي تواند با خاتمه سانکسيون ها مخالفت نموده و آنها را به طور نامحدود تداوم بخشد. در اين مقاله نخست ظهور انديشه محدوديت زماني سانکسيونها مطرح خواهد شد. آنگاه مزاياي در نظر گرفتن محدوديت زماني براي سياست سانکسيون، شامل انسجام بخشيدن به اين سياست، تضمين بقاي مکانيزم سانکسيونها و مساعدت به انطباق سانکسيون ها با حقوق بين الملل، و همچنين صحت و سقم خطر ادعايي که مي تواند متوجه کارآيي سانکسيون ها نمايد بررسي خواهد شد.

 نسخه قابل چاپ