بانک مقالات حقوق

مسووليت مدني پزشك داراي دو جنبه است. از يك سو، پزشك متعهد است، بيماري شخص را درمان نمايد؛ اين تعهد پزشك از نوع تعهد به وسيله و مسووليت او نسبت به عدم بهبود بيمار، مبتني بر تقصير است. از سوي ديگر، پزشك متعهد است، تلاش كند تا در جريان معالجه، زيان و خسارت جديد به بيمار وارد نشود. نسبت به اين جنبه از تعهد پزشك و مبناي مسووليت او اتفاق نظر وجود ندارد. در نظام حقوقي ايران مستنبط از ظاهر مواد 319 و 322 قانون مجازات اسلامي، استنباط مي شود، پزشكي كه با رضايت بيمار به معالجه او مي پردازد، مسوول زيان وارده بر اوست هر چند مرتكب تقصير نشده باشد، مگر اينكه قبل از معالجه برائت اخذ كرده باشد. اين مواد از فقه اماميه اقتباس شده است. در اين مقاله تلاش شده است، سير انديشه ضمان طبيب در فقه اماميه و نظرات مختلف که در خصوص مسووليت مدني پزشک مطرح شده است، مورد نقد و بررسي قرار گرفته و مبناي فقهي مواد قانون مجازات اسلامي روشن گردد.

 نسخه قابل چاپ