بانک مقالات جغرافیا

پژوهش حاضر با ماهيت بنيادي، تلاش دارد تا رابطه ميان جهت ناهمواري ها و گسترش سيرک هاي يخچالي را بررسي و سرانجام برف مرزهاي آخرين دوره يخچالي کواترنري را در حوضه آبريز جاجرود تعيين کند. سيرک ها، جريان هاي يخرفتي و سنگ هاي سرگردان مهم ترين لندفرم هاي يخچالي و شواهد تغييرات اقليمي موجود در حوضه مورد مطالعه به شمار مي روند. نقشه هاي توپوگرافي، زمين شناسي، تصاوير ماهواره اي ETM+ و داده هاي اقليمي دما و بارش ماهانه، ابزارها و داده هاي مورد استفاده در اين پژوهش هستند. همچنين از نرم افزار Arc GIS 9.3 و ساير نرم افزارها براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شده است. در اين راستا، با استفاده از تصاوير ماهواره اي و بازديدهاي ميداني، موقعيت سيرک هاي منطقه شناسايي شده و براي بازسازي خط تعادل برف و يخ گذشته (ELA)، از ميان روش هاي پنج گانه پورتر، روش مطالعه ارتفاع کف سيرک و از روش رايت نيز براي برآورد حد برف مرز آخرين دوره يخچالي استفاده شده است. براي بررسي وجود رابطه ميان گسترش و پراکندگي سيرک هاي منطقه با جهت ناهمواري ها، از آزمون توان دوم کي پيرسون (مجذور X) استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد که 38.8 درصد از سيرک هاي منطقه رو به قطب و 24.7 درصد سيرک ها در دامنه هاي رو به استوا شکل گرفته اند، همچنين خط برف مرز وورم با استفاده از روش پورتر، ارتفاع 3072 متر و با استفاده از روش رايت، ارتفاع 3095 متري را نشان مي دهد. برف مرز کنوني با استفاده از داده هاي دما و بارش، ارتفاع 3720 متري را نشان مي دهد، درحالي که بيشتر پژوهشگران قبلي اين مرز را بالاي 4000 متر تعيين کردند.

 نسخه قابل چاپ