بانک مقالات جغرافیا

هدف از اين مقاله، توسعه يک مدل بر پايه سامانه اطلاعات مکاني، به منظور پاسخ گويي به مساله جست و جوي مسير بهينه، براي تخليه و انتقال سريع آسيب ديدگان حوادث ناگهاني به مناطق امن از پيش تعيين شده است. در بسياري از حوادث، بهترين گزينه، جا به جايي افراد نجات يافته از بلايا که در منطقه تحت تاثير مخاطره واقع شده اند، به مناطق امن است. پس تخليه اضطراري، از نخستين مراحل مديريت بحران به شمار مي رود كه بايد در كمترين زمان ممکن انجام شود. چالش اصلي در مديريت تخليه اضطراري، هدايت مردم در مسيرهاي بهينه براي دست يابي به مناطق امن مورد نظر است. از اين رو، به دليل لزوم سرعت در تخليه منطقه تحت خطر، وجود يک طرح مسيريابي بهينه و کارآمد، بسيار ارزشمند است. مدل پايه براي مسيريابي بهينه در اين پژوهش، دايجسترا است که با مقيد شدن به پاره اي شرايط خاص، براي حادثه زلزله بهينه شده است. از آنجا که فرايند مسيريابي براي تخليه اضطراري آسيب ديدگان مي بايست به كرات (برابر حاصل ضرب تعداد بلوک هاي ساختماني در تعداد نواحي امن مربوطه) انجام پذيرد، مهم ترين ويژگي الگوريتم پيشنهادي سرعت بالاي آن است. قابليت و سرعت روش پيشنهادي، در يک شبکه مجازي شبيه سازي شده و همچنين در يک شبکه واقعي معابر شهري واقع در منطقه 7 شهرداري تهران، مورد آزمون قرار گرفته است. آزمايش هاي انجام شده حاکي از آن است که براي تعيين مسير بهينه در يک شبکه واقعي شهري با 432 گره بلوك ساختماني، 11 گره ناحيه امن و تعداد 1189 يال، تنها نياز به زماني در حدود 90 ثانيه است. قابليت جست و جوي چند مقصدي مدل در يك بار اجراي آن، از ديگر ويژگي هاي روش پيشنهادي است.

 نسخه قابل چاپ