بانک مقالات جغرافیا

براي بررسي کارايي شبکه عصبي مصنوعي در شبيه سازي تغييرات سطح ايستابي سفره آب زيرزميني دشت ملاير، از اطلاعات هواشناسي ايستگاه هاي تبخيرسنجي در سطح دشت، حجم آب برداشتي از سفره و مقادير سطح ايستابي آن استفاده شد. از اين اطلاعات، به عنوان ورودي شبکه عصبي مصنوعي نوع پرسپترون چندلايه در چارچوب چهار ساختار اطلاعاتي استفاده شد. ساختار اول، شامل ميانگين اطلاعات دماي حداكثر هوا، دماي حداقل هوا، حداكثر رطوبت نسبي هوا، حداقل رطوبت نسبي هوا و ميانگين تبخير در مقياس زماني ماهانه و ارتفاع سطح ايستابي ماه پيش بود. در ساختار دوم از اطلاعات سطح ايستابي در يک، دو، سه و چهار ماه پيش استفاده شد. در ساختار سوم، افزون بر اطلاعات ساختار شماره دو، ميانگين سطح ايستابي ماه مورد نظر و ميانگين سطح ايستابي ماه پيش هم به کار گرفته شد. ساختار چهارم، بر اساس ميانگين سطح ايستابي ماه مورد نظر، ميانگين سطح ايستابي ماه پيش و اطلاعات هواشناسي ماهانه تعريف شد. ساختار سوم با آرايش 1-4-4-6، به عنوان ساختار مناسب با 1.9 درصد خطا در مقايسه با مقادير واقعي پيشنهاد شد كه نشان دهنده اهميت به کارگيري عوامل سطح ايستابي سال هاي گذشته، در ورودي شبکه عصبي است. اجراي مدل بهينه شبکه عصبي، افت سطح ايستابي را 1.18 متر، به ازاي 1.9 درصد خطا برآورد كرد. جذر ميانگين مربعات خطا در مدل بهينه شبکه عصبي با آرايش 1-4-4-6 بر مبناي قانون آموزش لونبرگ مارکوات و تابع محرک سيگموئيد، در مقابل تغييرات واقعي سطح سفره 0.44 متر با ضريب تعيين 0.99 به دست آمد. با توجه به دقت مناسب مدل و روند كاهنده حاکم بر سفره، مي توان استفاده از شبکه عصبي مصنوعي براي تصميم گيري در مديريت دشت را، به عنوان ابزاري با سرعت و دقت مناسب در شبيه سازي سطح آب زيرزميني دشت ملاير، توصيه كرد.

 نسخه قابل چاپ