بانک مقالات جغرافیا

رويدادهاي آب و هوايي حدي، پديده هايي هستند كه از نظر فراواني، كمياب و درجه شدت بالا دارند و در هنگام وقوع آنها، بوم سامانه و ساكنان منطقه به دشواري مي توانند خود را با تغييرات ايجادشده تطبيق دهند. از آنجا كه بستر رخداد رويدادهاي آب و هوايي حدي، شرايط دمايي و بارش هاي حدي است؛ بنابراين،بررسي داده هاي اقليمي حديدر اين مورد ضروري به نظر مي رسد. يكي از مباحث مهم در شناخت رفتار اقليمي مناطق مختلف، تعيين مناطق هم رفتار اقليمي است. منطقه بندي اقليمي مناطق مختلف بر اساس داده هاي حدي اقليمي، مي تواند به تصميم گيرندگان و برنامه ريزاندر امر مديريت بحران هاي ناشي از رويدادهاي آب و هوايي حدي ياري رسانده و همچنين به درك بيشتر شيوه رفتار مناطق مختلف در شرايط حدي كمك كند. در اين مقاله با استفاده از روش تحليل طيفي و خوشه بندي، يك منطقه بندي اقليمي براي 65 ايستگاه سينوپتيك سازمان هواشناسي كشور ارائه شده است. نشانك هاي اقليمي مورد استفاده، شامل حداكثر بارش 24 ساعته ماهانه، دماي بيشينه و كمينه ماهانه و همچنين سري زماني داده هاي اقليمي مربوط به دوره زماني سال هاي 1986 تا 2005 ميلادي هستند. به منظور نيل به منطقه بندي مناسب، نخست با استفاده از روش تحليل طيفي، مشخصات طيف هاي اصلي نشانك هاي اقليمي، شامل دامنه و بسامد، محاسبه شده سپس خوشه بندي با استفاده از روشي قطعي (K-means) انجام پذيرفته است. نتايج به دست آمده گوياي تنوع رفتاري مشخصات حدي در مناطق مختلف اقليمي است، به گونه اي كه لزوما يك سامانه اقليمي خاص بر مناطق هم رفتار حاكم نيست، در اين خصوص تكينه بودن رفتاري ايستگاه هاي رامسر و كنارك چابهار جالب توجه است.

 نسخه قابل چاپ