بانک مقالات جغرافیا

گفتمان اصلي خرد اقليم شناسي شهري، طبيعت انسان زده است. بافت فيزيكي شهر در مقايسه با فضاي خارج شهر، همانند روستاهاي پيرامون، تفاوت هاي زيادي دارد. مقايسه شاخص هاي اقليمي شهر با نواحي پيراموني، نشانه بارزي از تاثيرپذيري خرد اقليم شهري از مناطق شهري است. يكي از شاخص هاي مهم تاثيرپذير اقليمي از نواحي شهري، فرايند بارندگي است. گمان مي رود به دليل دگرگوني بافت شهري تهران در دهه پيش، پارامتر بارندگي نيز نسبت به دهه هاي گذشته، دستخوش تغيير شده باشد. در اين مطالعه، نخست داده هاي بلندمدت بارش روزانه دو ايستگاه مهرآباد (تحت تاثير خرد اقليم شهري) و بيلقان (خارج از محدوده تاثير خرد اقليم شهري) در ماه هاي گرم سال (ژوئن تا سپتامبر) جمع آوري شد؛ سپس با استفاده از دو روش آزمون آماري كروسكال واليس و آزمون تاو كندال، وجود روند در داده ها، مورد بررسي قرار گرفت. سرانجام، براي تعيين نوع و زمان تغيير در سري داده ها از روش آماري گرافيكي «من-كندال» استفاده شد. ارزيابي آزمون هاي آماري روي تمام دوره ها نشان داد كه فرض تصادفي بودن داده ها در سطح اطمينان 95 درصد، در ايستگاه مهرآباد به شدت رد شده و روند فزاينده شمار روزهاي بارندگي، به ويژه در سال هاي گذشته معنادار است. اين در حالي است كه در ايستگاه بيلقان هيچ گونه روند معنا داري در سطح اطمينان 90 و 95 درصد يافت نشد. همچنين، پراكنش روزهاي بارشي در طول هفته براي پانزده سال نخست و پانزده سال انتهايي دوره آماري در دو ايستگاه مهرآباد و بيلقان مقايسه شد. نتايج نشان داد كه تنها در ايستگاه مهرآباد، تعداد روزهاي بارشي در پانزده سال پاياني طي روزهاي كاري هفته افزايش و در روزهاي پاياني هفته كاهش مي يابد كه اين امر به احتمال، برآمده از تاثيرات خرد اقليم شهري بر فرايند هواشناختي بارش است.

 نسخه قابل چاپ