بانک مقالات جغرافیا

اين مقاله سعي دارد توزيع فضايي مراكز اقامتگاهي گردشگري شهري را با تاكيد بر شهرهاي تاريخي بر اساس مدل هاي آشورث، تنبريگ و گتز مورد آزمون قرار دهد. روش اين پژوهش توصيفي - تحليلي است که با بهره گيري از دو شيوه کتابخانه اي و ميداني اطلاعات جمع آوري و طبقه بندي و سپس در سامانه اطلاعات جغرافيايي وارد شد. به کارگيري اين مدل ها در شهر اصفهان نشان مي دهد كه جاذبه هاي شهري، تاسيسات اقامتي و تجاري، محدوده مركزي شهر و بخش تاريخي شهر را شكل داده و اهميت گردشگري بيشتر اين قسمت از شهر را سبب شده اند. همچنين مكان يابي هتل ها بر اساس محور خيابان هاي تاريخي (از جمله چهارباغ) شکل گرفته كه اين وضعيت برخلاف نظر وال، دوديكا و هاچينسون و آشورث و تنبريگ مي باشد.

 نسخه قابل چاپ