بانک مقالات جغرافیا

شهرهاي كهن ايران به زيباترين وجه بيانگر هويت كالبدي و بصري براي درك كاركردهاي شان بوده اند؛ ليكن امروزه منظر شهرها فاقد چنين هويتي اند. به عبارت ديگر، سيماي بيروني عناصر شهرهاي معاصر انعكاس دهنده هويت ساكنان آنها نيست و چنين به نظر مي رسد كه هيچ تلاش آگاهانه و هدفداري به منظور هويت بخشي به آنها صورت نپذيرفته است. در اين شهرها، بسياري از نشان ها و نمادهاي هويت فرهنگي يا به كلي از بين رفته اند و يا به شدت كمرنگ شده اند و كاربرد اين علايم بر پيشاني تعداد اندكي از بناها، تنها تلاشي انفرادي از سوي معدودي از كارفرمايان و معماران و يا گاه صرفا تقليدي ناموزن است. چنانچه كاربرد اين عناصر نمادين تلاشي باشد براي هويت بخشي به شهرهاي ايران، و در صورتي كه كاربرد نشان ها و نمادهاي اسلامي در بناهاي تازه احداث شده ميسر گردد، بايستي راهكارهاي استفاده بجا و محتوايي از آنها و نيز فرايند انجام اين امر را مطالعه و معين كرد. در پژوهش حاضر تلاش گرديده است تا ضمن بررسي نقش ارتباطي نمادها و نشان ها در شهرهاي كهن، فلسفه و چگونگي كاربرد اين علايم مورد بحث قرار گيرد و راهكارهاي اجرايي استفاده از آنها در شهرهاي نوبنياد مشخص گردد. در نتيجه اين پژوهش، روشن گرديد كه كاهش روند استفاده از نشان هاي بيگانه در نماد فضاهاي شهري و تقويت هويت بصري شهرها با بهره گيري از نمادهايي كه انعكاس دهنده فرهنگ و اعتقادات ساكنان آنها باشند و در تعديل روحيات اجتماعي شهرنشينان سودمند گردند، امكان پذير است. بدين منظور و در جهت تشخيص كاربري بجا و محتوايي نمادها و نشانه ها، تعيين ضوابط و مقررات ذي ربط و توقف كليه برنامه هاي مخرب به وسيله واحدهاي نامتجانس، پيشنهاد گرديده است تا كميسيوني با عنوان «كميسيون نمادها و نشانه هاي فرهنگي» در وزارت مسكن و شهرسازي تشكيل گردد تا به انجام اين امر مهم مبادرت ورزد.

 نسخه قابل چاپ