بانک مقالات جغرافیا

در اين مقاله به منظور شناسايي منابع رطوبتي، بارشهاي مناطق غربي ايران و چگونگي انتقال بخارآب از نواحي اطراف به اين منطقه، سامانه بارانزاي زمستاني، از نوع تلفيقي سوداني-مديترانه اي، انتخاب شده است. مطالعه توزيع نم ويژه و آب قابل بارش در منطقه نشان مي دهد که رطوبت دو روز قبل از شروع بارش روي ايران در ترازهاي پاييني وردسپهر از نواحي جنوبي درياي سرخ و خليج عدن به سمت شمال خاورميانه و سپس از روز شروع بارش به سمت شرق (غرب ايران) جابه جا شده اند. مقادير شار رطوبت محاسبه شده نشان مي دهد که درياي عرب و عمان در دوره مطالعه، بيشترين واگرايي شار رطوبت را بويژه در ترازهاي پاييني داشته است. اما نقش درياي سرخ در ترازهاي مياني بارزتر شده است. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که مديترانه شرقي نه تنها فرستندگي رطوبت نداشته بلکه از درياهاي عمان، عرب، سرخ و قسمت مرکزي خود رطوبت دريافت کرده است. بالاترين مقدار همگرايي رطوبت در طي روزهاي بارش بر روي ايران در ترازهاي پاييني بوده است که فقط در ناحيه شمال غرب ميزان انتقال رطوبت در ترازهاي پاييني و مياني وردسپهر با هم برابر هستند. با توجه به نتايج اين تحقيق مي توان گفت درياهاي عمان و عرب اصلي ترين منبع تامين رطوبت بارش رخ داده روي غرب ايران مي باشند.

 نسخه قابل چاپ