بانک مقالات حسابداری و حسابرسی

يکي از دلايل به نتيجه نرسيدن تلاش مديراني که علاقه مند به ارتقاي سطح عملکرد سازمانشان هستند، نبودن ابزاري مناسب براي ارزيابي عملکرد سازمان هاست. مجموعه شرايط نوين اقتصادي، تغييرات موجود در الگوهاي جديد مديريتي و اداره سازمان ها، پيدايش برداشت هاي جديد از مفهوم کنترل مديريت و تئوري نمايندگي و همچنين ناکارآمدي روش هاي سنتي ارزيابي، ضرورت تغيير و تحول در معيارهاي سنجش عملکرد را پديد آورده است. در اين راستا، معيارها و روش هاي گوناگوني ارايه گرديده که يکي از اين معيارها، نسبتQ  توبين است. از اين رو پژوهش حاضر، پس از ارايه اين شاخص، به عنوان معيار نوين ارزيابي عملكرد، بررسي شد كه آيا اين نسبت، به عنوان يك معيار ارزيابي عملكرد، در مقايسه با معيارهايي هم چون نسبت قيمت به سود (P/E) و نسبت قيمت به ارزش دفتري (P/B)، تصوير بهتري از عملكرد آينده شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران نشان مي دهد؟
در راستاي پاسخ به مساله فوق، يک دوره پنج ساله (سال هاي 1381 تا 1385) در نظر گرفته شد. جامعه آماري، کليه شرکت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بود که در نهايت با اعمال چند محدوديت، 141 شرکت داراي شرايط در اين مطالعه انتخاب شدند. در اين پژوهش، روش هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون خطي و آناليز واريانس مورد استفاده قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان مي دهد که در فرايند پيش بيني بازده حقوق صاحبان سهام، اگر چه قدرت پيش بيني کنندگي نسبت Q توبين در مقايسه با ساير نسبت هاي ارزشيابي از جمله P/E وP/B  بيشتر است، ولي قدرت پيش بيني کنندگي آن زياد نيست .

 نسخه قابل چاپ