بانک مقالات حسابداری و حسابرسی

بورس اوراق بهادار در اكثر كشورها هسته مركزي بازار سرمايه است و يکي از موضوعات مهم و مورد توجه سرمايه گذاران در اين بازار، چگونگي انتخاب سهام و تعيين زمان مناسب خريد و فروش آن است. در اين زمينه روشهاي مختلفي مطرح است. يکي از تكنيكهاي انتخاب سهام، استفاده از تحليل تكنيكي است.
تحليل تکنيکي، مطالعه اوراق بهادار بر پايه عرضه و تقاضاست. تکنسينها با استفاده از انواع نمودارها، قيمتهاي تاريخي و حجم سهام مبادله شده، روند آينده قيمتهاي سهام را پيش بيني ميکنند. منظور از پيش بيني در تحليل تکنيکي، به دست آوردن نموداري دقيق مربوط به آينده نيست؛ بلکه به دست آوردن زمان مناسب براي ورود يا خروج از بازار است، به طوري که بازدهي حاصل از خريد و فروش سهام در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از سيگنالهاي پيش بيني کننده تحليل تکنيکي، به طوري معني دار، بهتر از بازدهي حاصل از خريد و فروش در اين بازار بدون استفاده از سيگنال هاي پيش بيني کننده تحليل تکنيکي باشد. ميانگين هاي متحرک از مهم ترين ابزارهاي تحليل تكنيكي هستند. در اين پژوهش، به بررسي کارايي استفاده از تحليل تکنيکي (ميانگينهاي متحرک) در بورس اوراق بهادار تهران، در سه سطح شاخص کل، صنايع مختلف و شاخص شرکتها، پرداخته شد و مشاهده گرديد: الف) استفاده از تحليل تکنيکي در بورس اوراق بهادار تهران، در کليه سطوح از کارايي قابل قبولي برخوردار است؛ ب) استفاده از تحليل تکنيکي به نسبت استفاده نکردن از اين روش، كارايي بيشتري دارد؛ ج) کارايي استفاده از تحليل تکنيکي در بورس اوراق بهادار تهران در سطح شاخص کل، از کارايي استفاده از تحليل تکنيکي در سطح گروه صنايع بالاتر و معنيدارترست؛ د) کارايي استفاده از تحليل تکنيکي در سطح گروهها بالاتر و معني دارتر از کارايي استفاده از تحليل تکنيکي در سطح شرکتهاست.

 نسخه قابل چاپ