بانک مقالات حسابداری و حسابرسی

در تحقيق حاضر، رابطه بين تمرکز مالکيت و محافظه کاري بررسي شده است. بر اساس ادبيات تحقيق حاضر، فرضيات رقيب متفاوتي در مورد وجود رابطه ميان اين دو متغير و نيز جهت آن رابطه وجود دارد. فرضيه نظارت فعال، بيان مي کند که سهامداران عمده شرکت، از قدرت راي دهي خود در جهت نظارت فعال بر عمليات شرکت و تصميم گيري استفاده مي نمايند. در مقابل، فرضيه منافع شخصي بيان مي کند که مالکان عمده شرکت، از قدرت خود در جهت اداره شرکت در مسير دلخواهشان استفاده مي نمايند. براي بررسي اين رابطه، از مدل رگرسيون استفاده شده است. ما بر اساس اطلاعات مالي شرکت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران براي دوره زماني 85-1381 (285 سال - شرکت) به اين نتيجه رسيديم که با در نظر گرفتن متغيرهاي کنترلي، از قبيل: اندازه، رشد، و ... رابطه منفي معناداري ميان تمرکز مالکيت و محافظه کاري وجود دارد. اين نتيجه گيري مطابق با فرضيات منافع شخصي و اتحاد استراتژيک و نا هماهنگ با فرضيه نظارت فعال است.

 نسخه قابل چاپ