بانک مقالات علوم اجتماعی

افزايش تعداد مستمري بگيران سازمان تامين اجتماعي به دلايل متعدد از جمله افزايش اميد به زندگي، كاهش نرخ زاد و ولد و پايين آمدن سن بازنشتگي لزوم توجه به وضعيت اين گروه را ضروري ساخته است. اين مقاله در صدد است تا به اين مساله اساسي پاسخ دهد كه مستمري بگيران سازمان تامين اجتماعي تا چه اندازه از عملكرد سازمان تامين اجتماعي رضايت دارند. مقاله حاضر نتيجه مطالعه اي توصيفي ـ تحليلي با روش پيمايشي است. جامعه مورد مطالعه پژوهش، مستمري بگيران تحت پوشش اداره كل تامين اجتماعي تهران (در حدود 251520 نفر) بوده و حجم نمونه با بهره گيري از فرمول كوكران 210 نفر برآورد شده است. نتايج به دست آمده از مطالعه نشان مي دهد كه هر چند كه مستمري بگيران از تعاملات گفتماني با سازمان رضايت نسبي دارند اما از آن جايي كه اكثريت آنان فاقد منبع درآمدي غير از مستمري دريافتي هستند، از يك نوع عدم تعادل در مخارج زندگي به سر مي برند. اين عدم تعادل مبادله، موجب نارضايتي عمده مستمري بگيران از عملكرد سازمان تامين اجتماعي شده است.

 نسخه قابل چاپ