بانک مقالات علوم اجتماعی

اين مقاله در پي پاسخگويي به يک پرسش اصلي درباره زنان شهري ايراني است و آن اين است که آيا در دسترسي آن ها به فضاها و عرصه هاي عمومي تغييري ايجاد شده است، يا خير؟ بر اين اساس پرسش آغازين آن بدين شکل طراحي شد که ”زنان شهري ايراني در خارج از خانه، معمولا در کجاها بيشتر ديده شده و حضور دارند؟“ براي پاسخگويي به اين سوال از روش مطالعه ترکيبي استفاده شده است. مطالعه تاريخي و کيفي مبناي آن چه را که در بخش کمي به آزمون گذارده شد، ساختند. بر اساس نتايج به دست آمده در گام نخست بهتر ديده شد که زنان شهري با توجه به ميزان برخورداري از دو عنصر مدرن تحصيلات و اشتغال به چهار دسته تقسيم شوند. و در بخش هاي کيفي و کمي اين پژوهش تفاوت هاي احتمالي در دسترسي آنان به فضاهاي عمومي و يا زنانه به آزمون گذارده شدند. بر اساس نتايج به دست آمده زنان تحصيلکرده و شاغل امكان استفاده از فضاها و اماکني را دارند که زنان فاقد تحصيلات دانشگاهي و شغل اين امكان را ندارند. بر اين اساس، زنان در تيپ هاي مختلف در يکسري از فضاها به اشتراک ديده مي شوند اما زنان داراي تحصيلات دانشگاهي و اشتغال به عرصه هاي گسترده تر و بيشتري دسترسي دارند. محل کار مهمترين مکاني است که زنان براي ورود به آن از خانه خارج مي شوند.

 نسخه قابل چاپ