بانک مقالات علوم اجتماعی

براي رفع فاصله و تقابل موجود ميان نظريه هاي حاکم بر علوم تجربي و انساني، ضمن تاکيد بر استقرا به عنوان ويژگي مبنايي انسان شناسي و رشته هاي مشابه آن بايد نقش زيبايي شناسي را به عنوان عامل جهت بخش فعاليت هاي بشري مورد تاکيد قرار داد و توجه داشت که چيستي زيبايي و انسان را نمي توان از موضوع علم خارج کرد. مروري بر ديدگاه هاي تجديدنظر طلبانه توصيف گرايان و بن بست هايي که بر اثر تبعيت علوم انساني از نظريه هاي علوم تجربي رخ نموده اند و نيز اعترافات دانشمندان علوم تجربي به ابهاماتي که براي گريز از آن ها به دين و فلسفه تمسک جسته اند، شناسايي نيروي عظيمي را که در کنار غريزه در وجود انسان ايفاي نقش مي کند بيش از هميشه الزامي ساخته و تنها با پذيرش دو کانوني بودن وجود انسان مي تواند به تعريف زيبايي نزديک شد؛ آن گاه مي توان ارتباط مقولاتي چون الهيات ،اخلاق و حقوق با توانايي هاي رهايي بخش زيبايي را مورد تاکيد قرار داد و نقطه عزيمتي براي رفع دو آليسم بازدارنده نظريه هاي موجود و دست يابي به تعريف مناسب تري از انسان شناسي و ساير علوم انساني فراهم ساخت که در برگيرنده و پاسخگوي الزامات گرايش به استقرا و پرهيز از قياس گرايي نيز باشد.

 نسخه قابل چاپ