بانک مقالات رشته علوم تربیتی

در اين پژوهش با توجه به ارتباط خودپنداره تحصيلي با پيشرفت تحصيلي طبق ديدگاه هاي خودپنداره و همچنين طبق رويكرد شناختي- اجتماعي، نقش خودپنداره رياضي، انگيزش يادگيري، عملكرد قبلي رياضي و جنسيت بر پيشرفت رياضي به روش تحليل مسير مورد بررسي قرار گرفته است. براي انجام مطالعه تعداد 304 دانش آموز (152 دختر و 152 پسر) پايه اول دبيرستان از منطقه 6 تهران، مقياس خودپنداره و انگيزش يادگيري رياضي را تكميل نمودند. همچنين، براي تعيين ميزان پيشرفت رياضي، نمره نيم سال اول تحصيلي 83-1382 و براي سنجش عملكرد قبلي رياضي نمره رياضي سال تحصيلي 82-1381 اين دانش آموزان از مدارس جمع آوري گرديد. يافته هاي مربوط به مدل كلي تحليل مسير نشان داد كه خودپنداره رياضي در مقايسه با عملكرد قبلي رياضي، انگيزش يادگيري رياضي و جنسيت پيش بيني كننده قوي تري براي پيشرفت رياضي مي باشد. بررسي دقيق اثرهاي مستقيم متغيرها نشان داد كه عملكرد قبلي رياضي نيز اثر مستقيم بسيار قوي برخود پنداره رياضي دارد. اين اثر تقريبا برابر با ميزان اثر خودپنداره رياضي بر پيشرفت رياضي است و لزوم توجه به ديدگاه تاثير دو جانبه خودپنداره تحصيلي را در آموزش رياضي آشكار مي سازد.

 نسخه قابل چاپ