بانک مقالات رشته علوم تربیتی

بررسي شيوه تصميم گيري و برنامه ريزي هاي موجود در مورد روز شمار تحصيلي، امكان شناخت مشكلات احتمالي و اصلاحات مورد نياز را فراهم مي سازد. از اين رو، در اين مقاله مقايسه حجم زمان آموزش در ايران با برخي كشورها مقايسه شده و مشكلات ناشي از تقويم تحصيلي فعلي مورد بررسي قرار گرفته است.
روش تحقيق مورد استفاده، توصيفي، تحليلي بوده است. جامعه آماري از سه گروه دبيران، مديران و كارشناسان آموزش متوسطه دو شهر اصفهان و يزد تشكيل شده است. تعداد 180 نفر از دبيران با استفاده از روش نمونه گيري دو مرحله اي متناسب با حجم و 35 نفر از مديران با روش نمونه گيري تصادفي ساده از جامعه مورد نظر انتخاب گرديدند. براي جمع آوري نظريات دبيران و مديران، از پرسش نامه استفاده شده و براي جمع آوري داده هاي كيفي از كارشناسان (16 نفر)، مصاحبه نيمه سازمان يافته به عمل آمده است. براي تجزيه و تحليل داده هاي كمي پژوهش، در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي از نرم افزار SPSS استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده هاي كيفي حاصل از مصاحبه، روش مقوله بندي به كار گرفته شده است.
نتايج حاصل از مقايسه زمان آموزش نشان مي دهد كه حجم واقعي زمان آموزش در ايران نسبت به كشورهاي توسعه يافته كمتر است. يافته هاي پژوهش همچنين حاكي از آن است كه الگوي روز شمار تحصيلي كشور در ايجاد يا زمينه سازي برخي از مشكلات موثر بوده است. اين الگو در بروز مشكلاتي چون ايجاد اضطراب در فراگيرنده براي يادگيري محتوا، خستگي و دل زدگي معلم از تدريس، فرسودگي زود هنگام او و كاهش كارايي كمي و كيفي نظام تاثير دارد.