بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف از اين پژوهش، بررسي نقش فرهنگ سازماني مدارس در فرسودگي شغلي دبيران دوره راهنمايي شهر تهران است. جامعه مورد مطالعه شامل كليه دبيران دوره راهنمايي شهر تهران در سال 1385 است. حجم نمونه، بر اساس اصول علمي و فرمول تعيين حجم نمونه، 300 نفر بوده كه با استفاده از شيوه نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي از جمعيت ياد شده انتخاب شده اند. براي بررسي پرسش هاي پژوهش از دو ابزار زير استفاده شده است: الف) پرسشنامه فرهنگ سازماني بر اساس مدل دفت، داراي 26 پرسش پنج گزينه اي در چهار بعد (فرهنگ سازماني كارآفريني، فرهنگ مشاركتي، فرهنگ ماموريتي و فرهنگ بوروكراتيك)، به منظور سنجش فرهنگ سازماني، ب) پرسشنامه ماسلاج و جكسون شامل 22 پرسش پنج گزينه اي در سه بعد (خستگي عاطفي؛ مسخ شخصيت؛ عدم موفقيت فردي)، به منظور سنجش فرسودگي شغلي. براي تحليل نتايج آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون رگرسيون چند متغيره با بهره گيري از روش حل گام به گام) به كار بسته شده است. نتايج پژوهش نشان داده است: 1 .51.6 درصد از مدارس دوره راهنمايي داراي فرهنگ سازماني بوروكراتيك، 17.6 درصد داراي فرهنگ مشاركتي و 19 درصد داراي فرهنگ ماموريتي و فقط 7.8 درصد از مدارس داراي فرهنگ كارآفريني، در سطح بالاتر از متوسط قرار دارند.
2. 35.28 درصد از دبيران دوره راهنمايي داراي فرسودگي شغلي كه 70 درصد از آن ها در بعد خستگي عاطفي و 22.1 درصد در بعد عدم موفقيت و 8.8 درصد در بعد مسخ شخصيت فرسوده و بالاتر از متوسط قرار دارند.
از روي نمرات فرهنگ سازماني مدارس مي توان فرسودگي شغلي دبيران دوره راهنمايي را پيش بيني كرد.
قدرت پيش بيني فرهنگ سازماني كارآفريني بيش از فرهنگ سازمان مشاركتي و فرهنگ سازماني مشاركتي بيش از فرهنگ سازماني ماموريتي و فرهنگ بوروكراتيك است.