بانک مقالات رشته علوم تربیتی

خودگرداني فردي ايده اي است که با دو واکنش متفاوت صاحب نظران تربيتي روبرو شده است. در حالي که طرفداران اين ايده آن را هدفي مثبت ارزيابي کرده اند که توانايي انتخاب آزاد و مستقل را در فرد ايجاد مي کند، مخالفان آن بر اين باورند که در نظر گرفتن خودگرداني فردي به عنوان هدفي تربيتي ممكن است منجر به جدايي فرد از جامعه شده و او را به سمت خودشيفتگي و عدم تبعيت از اصول و ارزش هاي جمعي سوق دهد. به نظر مي رسد که منشا اين مخالفت ها، به سوء برداشت ها و اختلاف نظرهايي بر مي گردد که درباره «مفهوم» و «درجه» خودگرداني فردي وجود دارد. در اين مقاله، مدلي از خودگرداني بر اساس «مفهوم عقلاني» و «درجه حداقلي» آن معرفي شده است که مي توان آن را به عنوان مدلي توجيه پذير و متعادل از خودگرداني فردي پذيرفته شده، به مثابه «هدفي تربيتي» پيشنهاد كرد.

 نسخه قابل چاپ