بانک مقالات رشته علوم تربیتی

حرمت خود به «ارزيابي فرد از ارزشمندي خويش» تعريف مي شود. اين سازه، نقشي کليدي در تحقيق و نظريه روان شناختي ايفا مي کند و با بسياري از شاخص هاي کنش وري مثبت در رابطه است. بررسي انجام شده توسط شاپوريان، و همکاران [1] در سال 1987 بر روي مقياس حرمت خود روزنبرگ در ايران حاکي از آن است که اين مقياس از پايايي (همساني دروني) قابل قبول و ساختاري تک بعدي برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، بررسي مجدد پايايي (همساني دروني)، و تک بعدي بودن اين مقياس در يک نمونه دانشجويي ايراني پس از حدود بيست سال بود. 917 دانشجو از دانشگاه هاي تهران و علامه طباطبايي (547 دختر و 370 پسر) وارد مطالعه شدند. همه آزمودني ها به مقياس 10 ماده اي حرمت خود روزنبرگ پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از تحليل عاملي اکتشافي و تاييدي استفاده شد. همساني دروني اين مقياس در نمونه حاضر معادل 0.83 به دست آمد. اين يافته مبين آن است که مقياس حرمت خود روزنبرگ در نمونه دانشجويي ايراني از همساني دروني قابل قبول و مشابه تحقيق شاپوريان و همکارانش برخوردار است. اما بررسي ها وجود ساختاري تک عاملي براي اين مقياس را مورد تاييد قرار نداد. هم راستا با يافته ها بعضي از کشورهاي ديگر دنيا، تحليل عاملي اکتشافي و تاييدي، حاکي از وجود دو عامل با عناوين عدم تحقير خود و دوست داري خود در اين مقياس بود.

 نسخه قابل چاپ