بانک مقالات رشته مدیریت

سرمايه فكري را اغلب تحت عنوان دارايي هاي نامشهودي توصيف مي کنند كه مي توان به عنوان منبعي براي مزيت رقابتي پايدار به كار گرفت. اجزاي سرمايه فكري داراي اثرات متقابلي هستند كه ايجاد ارزش مي کنند. تحقيقات پيشين همبستگي مثبت و معني داري بين سرمايه فكري و عملكرد سازماني ارايه داده اند. هدف از اين تحقيق تجربي، آزمون اين يافته ها در ايران و بررسي سه مولفه سرمايه فكري يعني، سرمايه انساني ، سرمايه ساختاري و سرمايه مشتري و روابط داخلي آن ها در دو بخش صنعت بانكداري (دولتي و خصوصي) ايران است. براي گردآوري داده هاي اين تحقيق از پرسشنامه روان سنجي كه نسخه اصلي آن اولين بار در كانادا تهيه و اجرا شده، استفاده شده است. براي اكتشاف سازه ها و بسط گويه ها، روش تحليل مولفه هاي اصلي (PCA) و روابط خطي ساختاري (LISREL) به كار رفته است. مدل هاي برآورد شده نهايي در اين تحقيق، بيان کننده تفسيري از واريانس عملكرد در زمينه صنعت بانكداري ايران است كه مي تواند پيش درآمد مناسبي براي تحقيقات آتي در ديگر زمينه ها باشد. نتايج بر اين دلالت دارند که در بانکداري دولتي، بالاترين ميزان اثرگذاري به ترتيب مربوط به سرمايه انساني، سرمايه ساختاري و سرمايه مشتري است. در حالي که در بانکداري خصوصي، بالاترين ميزان اثرگذاري به ترتيب مربوط به سرمايه انساني، سرمايه مشتري و سرمايه ساختاري است. با اين تفاوت كه سرمايه انساني و سرمايه مشتري در بخش خصوصي و سرمايه ساختاري در بخش دولتي در مقايسه با بخش ديگر اثرگذاري بيشتري بر عملکرد دارند.

 نسخه قابل چاپ