بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين پژوهش، بررسي فرسودگي ناشي از قضاوت در داوران ملي و بين المللي فوتبال ايران و يافتن رابطه آن با ميزان استرس آنها بود. به اين منظور، از دو پرسشنامه فرسودگي ناشي از قضاوت (وينبرگ و ريچاردسون، 1992) و استرس داوري (ناسي، 1994) و همچنين پرسشنامه محقق ساخته مشخصات فردي که روايي آن توسط استادان صاحب نظر تاييد و پايايي سوالات نيز از طريق آلفاي کرونباخ (0.82) به دست آمد، استفاده شد. جامعه مورد نظر تحقيق، تمام داوران ملي و بين المللي ليگ برتر فوتبال جمهوري اسلامي ايران بودند(N=35)  که 32 نفر با استفاده از جدول مورگان و به صورت تصادفي ،تعيين و در تحقيق شرکت داده شدند. در نهايت از کل پرسشنامه هاي توزيعي، نرخ پرسشنامه هاي برگشتي قابل استفاده برابر با 30 عدد (%93.75) بود. در نمايش و تحليل اطلاعات در سطح آمار توصيفي از فراواني، درصد ميانگين، انحراف از معيار و در سطح آمار استنباطي از آزمون T مستقل، ANOVA و ضرايب همبستگي متناسب استفاده شد(P<0.05) . نتايج پژوهش حاضر نشان داد که حداکثر نمره فرسودگي شغلي برابر با 112 و ميانگين فرسودگي داوران ملي و بين المللي ايران برابر با 52.53 است که نشان دهنده ميزان فرسودگي متوسط در ميان آنان است. علاوه براين، بين ميزان فرسودگي ناشي از قضاوت ملي و بين المللي حاضر در ليگ برتر فوتبال ايران و ميزان استرس آنان در سطح 0.05 رابطه معني داري وجود دارد (P<0.013 و r=0.450). بنابراين، استرس، عامل مناسبي براي پيش بيني ميزان فرسودگي ناشي از قضاوت در ميان داوران ملي و بين المللي فوتبال ايران معرفي شد. همچنين اين پژوهش نشان داد داوران ايراني هنگام قضاوت، استرس زيادي دارند.

 نسخه قابل چاپ