بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر مطالعه ارتباط بين آزمونهاي تخصصي جسماني و مهارتي رشته بسکتبال در بازيکنان تيم ملي جوانان و بزرگسالان ايران بود. 50 نفر از اعضاي دعوت شده به تيم ملي جوانان (سن 16.8±0.37 سال، قد 193.7±9.73 سانتي متر و وزن 85.0±11.02 کيلوگرم) و بزرگسالان (سن 24.5±4.65 سال، قد 194.4±9.29 سانتي متر و وزن 92.7±13.93 کيلوگرم) در سال 1386 در اين پژوهش شرکت کردند. آزمون هاي سيمو، لمس خطوط، شناي روي كف دست، پرس سينه، جابجايي دست، دو 20 يارد رفت و برگشت، دو سرعت 30 يارد و دو 300 يارد به منظور ارزيابي آمادگي جسماني، و از آزمون هاي تخصصي سه گام چپ و راست، پاس سينه با دو دست و دريبل ايفرد جهت ارزيابي قابليت هاي مهارتي رشته بسکتبال استفاده شد. از آمار توصيفي براي توصيف نيمرخ بازيکنان و آزمون t مستقل براي تعيين تفاوت بين گروهي استفاده شد (p<0.05). آزمون کولموگروف - اسميرنوف جهت مطالعه توزيع طبيعي داده ها؛ ضريب گشتاوري پيرسون براي تعيين همبستگي بين آزمونهاي مهارتي و جسماني در هر دو رده سني و آزمون ICC جهت تعيين ضريب پايايي آزمونهاي مهارتي استفاده شد (p<0.05).
در آزمون هاي مهارتي، در هر دو رده سني، اعضا تيم ملي داراي ضريب پايايي بالايي بودند و در مقدار نسبي پرس سينه، جابجايي دست، دريبل ايفرد و سه گام چپ و راست بين تيم جوانان و بزرگسالان اختلاف معني دار مشاهده شد. همچنين، بين آزمون مهارتي دريبل ايفرد و آزمون جسماني دو سرعت 30 يارد، سه گام چپ و راست و لمس خطوط، پاس سينه و مقدار نسبي پرس سينه در گروه جوانان همبستگي معني داري مشاهده شد و در تيم بزرگسالان هيچ ارتباط معني داري مشاهده نگرديد. يافته ها نشان داد كه بازيكنان بسكتبال نخبه جوان ضعف مهارتي خود را با استفاده از قابليت هاي جسماني جبران مي کنند و اين در حالي است که به نظر مي رسد، بازيکنان بزرگسال اين مهارت ها را بيشتر با تکيه بر تجربه بالاي خويش انجام مي دهند. بنابراين به نظر مي رسد آزمون هاي مهارتي بويژه در بازيکنان جوان از اعتبار بالايي براي تعيين سطح مهارت اين بازيکنان برخوردار نمي باشد.

 نسخه قابل چاپ