بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از تحقيق حاضر، بررسي ارتباط آمادگي قلبي تنفسي و چربي بدن با عاملهاي خطرزاي بيماري کرونري قلب (CHD) در پسران نوجوان 15 تا 18 سال بود. بدين منظور، تعداد 36 پسر نوجوان با ميانگين سن 1.2 16.6± سال، قد 7.3 167.9± سانتي متر و توده بدن 12.6 56.5± کيلوگرم، به صورت نمونه گيري خوشه اي و تصادفي (از هر گروه سني 9 نفر) به عنوان آزمودني انتخاب شدند. آزمودنيها پرسشنامه مربوط به سلامتي و فرم رضايتنامه را تکميل کردند. اندازه گيريهاي تحقيق بدين قرار بودند: تعيين وزن بدن، قد، شاخص توده بدن (BMI)، تخمين درصد چربي بدن، برآورد توان هوازي و تعيين ميزان برخي از عاملهاي خطرزاي CHD (کلسترول (TC)، تري گليسيريد (TG)، ليپوپروتيين کم چگال (LDL)، ليپوپروتيين پرچگال (HDL)، فشار خون سيستوليک (SBP) و فشار خون دياستوليک (DBP))

نتايج با استفاده از ضريب همبستگي گشتاوري پيرسون نشان دادند که آمادگي هوازي فقط با يک عامل خطرزاي CHD يعني ميزان TG، رابطه معناداري دارد (P<0.05). در صورتيکه بين توده بدن با چهار عامل خطرزا (DBP, SBP, HDL, TG)، درصد چربي بدن با سه عامل خطرزا (SBP, TG, TC) و شاخص توده بدن با سه عامل خطرزا (DBP, SBP, TG) از شش عامل اندازه گيري شده، ارتباط معناداري مشاهده شد (P<0.05).

بنابراين، بين شاخصهاي ترکيب بدني با عاملهاي خطرزاي CHD (ليپيدهاي سرم و فشار خون) رابطه معناداري وجود دارند، در صورتي که بين آمادگي قلبي تنفسي با عاملهاي خطرزاي CHD رابطه اي وجود ندارد يا رابطه آن بسيار ضعيف است. با توجه به نتايج تحقيق چنين به نظر مي رسد که وضعيت سلامتي دانش آموزان در اين سنين، بيشتر تحت تاثير چربي بدن قرار مي گيرد و بر خلاف آنچه در بزرگسالان آمادگي قلبي تنفسي به عنوان عامل پيشگيري کننده از CHD مطرح مي شود در سنين پايين اثر چنداني ندارد. بنابراين، پيشگيري از چاقي در دوره کودکي و نوجواني به عنوان يک عامل پيشگيري از CHD مورد تاکيد قرار مي گيرد.

 نسخه قابل چاپ