بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير توجه دروني و بيروني بر اجراي تکليف تعادل پويا و يادداري دانشجويان پسر دانشگاه شهيد چمران اهواز بود. روش اين تحقيق نيمه تجربي بود. نمونه آماري را 45 دانشجو تشکيل دادند که به شيوه تصادفي انتخاب شدند و به همين روش، نمونه ها به سه گروه توجه دروني (توجه به پاها)، گروه توجه بيروني (توجه به علامت نزديک پاها) و گروه توجه بيروني (توجه به چراغ دستگاه) تقسيم شدند. براي جمع آوري داده ها از ابزار اندازه گيري استواري سنج استفاده شد. روايي و پايايي اين ابزار مورد تاييد شرکت سازنده آن ساتراپ فلز (1383) قرار گرفت. در اين تحقيق، از روشهاي آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون t همبسته و F و آزمون پيگيري توکي) براي تحليل داده ها استفاده شدند. آزمون فرضيه ها در سطح معنا داري p<0.05 نشان داد که بين تاثير سه نوع توجه دروني و بيروني در سه گروه آزمايشي در اجراي پس آزمون (اکتساب) و آزمون يادداري تفاوت معناداري وجود داشت. در هر يک از گروه ها، بين پس آزمون و آزمون يادداري تفاوت معناداري مشاهده نشد. در کل، توجه بيروني (توجه به چراغ دستگاه) در اجراي پس آزمون (اکتساب) و آزمون يادداري بهتر از توجه بيروني (توجه به علامت نزديک پا) و توجه دروني (توجه به پاها) بود.

 نسخه قابل چاپ