پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی
پنج شنبه 31 فروردین 1391 6:26 PM
| 9 : المپيک بهار 1386; 15(1 (پياپي 37)):97-112. |
| برآورد شاخص هاي توان هوازي بيشينه نوجوانان: مقايسه پنج پروتکل |
| ترتيبيان بختيار*,عباسي اصغر,خورشيدي حسيني مهدي |
| * گروه تربيت بدني، دانشگاه اروميه |
|
در تحقيق حاضر، 60 نوجوان پسر (سن: 0.811 ± 17 سال، قد: 8.17 ± 184 سانتي متر، وزن: 10.39± 85 کيلوگرم، و شاخص توده بدني 3.83± 20.80) در پژوهش شرکت کردند. به منظور برآورد توان هوازي بيشينه (%MHR, %VO2max, Peak VO2, VO2max و VO2max بر پايه Peak W)، نوجوانان آزمونها مخصوص نوار گردان GXT، ارگومتر PWC195 و PWC212، و آزمونهاي ميداني 5 دقيقه دويدن (5-RFT) و 1 مايل دويدن را در مراحل مختلف تحقيق اجرا کردند. نتايج پژوهش نشان داد در مقايسه با قدر مطلق ميانگين انحرافات مقادير بيشينه اکسيژن مصرفي به دست آمده از آزمونها، آزمون 1 مايل دويدن تفاوت معناداري با آزمون شاخص GXT نداشت (p=0.092). از نظر مقايسه ميانگين درصد اکسيژن مصرفي بيشينه، اختلاف معناداري با آزمون GXT مشاهده نشد. (p=0.381). در مقايسه Peak VO2 آزمونها، بين 5-RFT با حداکثر اکسيژن مصرفي همان آزمون تفاوت معناداري وجود نداشت (p= 0.735)، ولي درصد حداکثر ضربان قلب بيشينه آزمونهاي PWC195 و PWC212 تفاوت معناداري با آزمون شاخص GXT نداشتند (p=0.449). اما در مقايسه اکسيژن مصرفي به دست آمده از وات، اين دو آزمون اختلاف معناداري با آزمون اوج وات نشان دادند. در مجموع نتايج به دست آمده نشان مي دهند آزمون 1 مايل دويدن، توان هوازي بيشينه نوجوانان پسر را مشابه آزمون نوارگردان GXT برآورد مي کند. |
| كليد واژه: توان هوازي بيشينه، نوجوانان، حداکثر اکسيژن مصرفي، آمادگي قلبي و تنفسي |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
