بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف اين پژوهش عبارت است از مطالعه تاثير 4 هفته بي تمريني به دنبال 12 هفته تمرين متداوم بر پروتيين واکنش دهنده C با حساسيت بالا در موشهاي صحرايي (با وزن 4.93± 325.625 گرم و سن 21 ماه که دست کم 3 ماه از اتمام دوران باروري آنها گذشته بود). به همين منظور، 56 سر موش صحرايي ماده و مسن از نژاد ويستار با ژنوم 14848 با شرايط وزني و سني مشابه انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه اصلي تمريني و کنترل تقسيم شدند. سپس هر گروه به نوبه خود به سه زير گروه ميان آزمون، پس آزمون و مرحله بي تمريني تقسيم شدند. ضمنا يک گروه پيش آزمون نيز براي تعيين مقادير پايه HS-CRP به طور مشترک در هر دو گروه استفاده شد. پروتکل تمريني ابتدا به مدت 12 هفته و هفته اي 5 جلسه و هر جلسه با سرعت و مدت تعيين شده اجرا شد. آنگاه پروتکل بي تمريني خون گيري در سطوح پايه به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتايي در 4 مرحله با شرايط مشابه انجام و مقادير HS-CRP با روش ايمنوتوربيديمتريک و شاخصهاي کنترلي LDL-C و HDL-C نيز با روش آنزيماتيک اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گيري هاي مکرر و آزمون تعقيبي LSD (post hoc) تجزيه و تحليل شد. نتايج اوليه پژوهش نشان داد مقادير HS-CRP در طي 6 هفته نخست کاهش غير معناداري داشته، اما با تداوم تمرينات تا هفته دوازدهم، کاهش معناداري مشاهده شد. نتايج اصلي اين پژوهش نشان داد 4 هفته بي تمريني باعث افزايش غير معنادار HS-CRP در گروه تمريني و افزايش معنادار در گروه کنترل شده است. با توجه به اين نتايج مي توان گفت تمرينات تداومي باعث مهار پاسخ التهابي شده است.

 نسخه قابل چاپ