بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از تحقيق حاضر عبارت است از بررسي ميزان شيوع، نوع و سازوکار آسيب هاي ورزشکاران تکواندوکار پسر نوجوان در رده ملي. جامعه آماري تحقيق حاضر 265 نفر از ورزشکاراني (با دامنه سني 14 تا 17 سال) بودند که در مسابقات قهرماني نوجوانان کشور در سال 1385 شرکت کردند. ابزار تحقيق پرسشنامه استاندارد شده اي بود که در زمينه اندازه گيري ميزان شيوع، نوع، و سازوکار آسيب ورزشکاران تکواندو تدوين و استفاده شده بود. اطلاعات مورد نياز را يکي از محققان با استفاده از پرسشنامه و از طريق مشاهده و مصاحبه با پزشک مسابقات، مربيان و ورزشکاران جمع آوري کرد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي خي دو استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد از هر 100 ورزشکار 27 نفر در معرض آسيب قرار گرفته اند. ميزان آسيب هاي رخ داده در اندام تحتاني 60.5) درصد) به طور معناداري بيشتر از ساير نقاط بدن بوده است p<0.05) و (c²=169.7. همچنين ميزان آسيب هاي عضلاني- وتري به طور معناداري بيشتر از ساير آسيب ها بوده است (p<0.05). نتايج همچنين نشان داد بيشترين نوع آسيب ها به ترتيب از نوع کوفتگي (33.1 درصد)، اسپرين (30.9 درصد)، و خراشيدگي (8.4 درصد) بوده است p<0.05) و (c²=213.5. مهم ترين عوامل ايجاد آسيب خطاي تکنيکي حريف (17.8 درصد)، کاربرد اشتباه تکنيکي (11.3 درصد)، و آسيب ديدگي قبلي (11.1 درصد) بود. نتايج همچنين نشان داد از نظر پزشک مسابقات، مربيان، و ورزشکاران مهم ترين سازوکار بروز آسيب مربوط به ضربه حريف (63.4 درصد) و ضربه زدن به حريف (21.8 درصد) بوده است. اصلاح قوانين، کاهش ضربات غلط و استفاده از وسايل حفاظتي و ايمني بيشتر از راه هاي کاهش آسيب ها در تکواندوست.

 نسخه قابل چاپ