بانک مقالات رشته تربیت بدنی

اين پژوهش با هدف ارزيابي روند تغييرات ترکيب بدني و VO₂max در پسران 11-18 ساله انجام گرفت. آزمودني هاي اين پژوهش شامل 400 پسر 11-18 سال است که به صورت تصادفي انتخاب شدند. ويژگي هايي شامل قد، وزن، دور کمر، دور باسن، ضخامت چربي زيرپوستي سه سر بازو و ساق پا اندازه گيري و درصد چربي، WHR, BMI و VO₂max آزمودني ها محاسبه شد. تحليل واريانس و ضريب همبستگي پيرسون روش هاي آماري پژوهش حاضر را تشکيل مي دهند. نتايج نشان داد درصد چربي بدن در گروه هاي سني مختلف تفاوت معناداري ندارد (p>0.05). اما اختلاف بين ميانگين WHR, BMI و VO₂max در گروه هاي سني مختلف معنادار بود (p<0.01). نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد بين تغييرات درصد چربي و تغييرات VO₂max در پسران 11-18 ساله ارتباط معناداري وجود ندارد (p>0.05). ولي بين تغييرات BMI و تغييرات VO₂max ارتباط منفي و معناداري وجود داشت r=-0.93) و (p<0.01. همچنين بين تغييرات WHR و تغييرات VO₂max در پسران 11-18 ساله ارتباط مثبت و معناداري به دست آمد r=0.71) و (p<0.05. مقايسه نتايج اين مطالعه با مطالعات انجام شده روي کودکان کشورهاي ديگر، وجود تفاوت هاي بارز از نظر شاخص هاي ترکيب بدن و VO₂max در کودکان در حال رشد را خاطرنشان مي کند و نشان مي دهد در روش هاي ارزيابي ترکيب بدني در طول اين دوران بايد به ملاحظات مختلفي توجه کرد که به کارگيري آنها بر دقت و اعتبار روش ها تاثير مي گذارد. چند نمونه از اين موارد بحث شده است.

 نسخه قابل چاپ