بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف تحقيق حاضر عبارت است از بررسي اثر يک دوره تمرين هوازي (13 هفته) بر لپتين سرم مردان چاق. به همين منظور تعداد 24 نفر (16 مرد چاق با ميانگين وزن 82.7 کيلوگرم، درصد چربي بدن 23.7 درصد، حداکثر اکسيژن مصرفي 25.5 ميلي ليتر براي هر کيلوگرم از وزن بدن در دقيقه؛ و 8 مرد لاغر با ميانگين وزن 57.75 کيلوگرم درصد چربي بدن 8.32 درصد، و حداکثر اکسيژن مصرفي 29 ميلي ليتر در هر کيلوگرم از وزن بدن در دقيقه) با دامنه سني 48-35 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. مردان چاق به صورت تصادفي در دو گروه 1. تمرين هوازي، و 2. کنترل قرار گرفتند. گروه سوم شامل مردان لاغر بود. از همه آزمودنيها در حالت ناشتايي خون گيري به عمل آمد. گروه آزمايش به مدت 13 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرينات هوازي داشتند. برنامه تمرينات هوازي عبارت بود از دويدن مداوم با شدت %85-75 حداکثر ضربان قلب. مدت دويدن در جلسه اول 15 دقيقه بود که هر دو جلسه به صورت پله اي 1 دقيقه به زمان دويدن افزوده مي شد، تا اينکه زمان دويدن به 30 دقيقه افزايش يافت. سپس تا آخرين جلسه تمرين (پايان هفته سيزدهم) اين مدت حفظ گرديد. نتايج نشان داد تمرينات هوازي باعث کاهش معنادار ميزان لپتين در مردان چاق مي گردد. همچنين، مشخص گرديد که در حالت پايه غلظت لپتين سرمي در مردان چاق به طور معناداري بالاتر از مردان لاغر است. به علاوه، همبستگي مثبت و معناداري بين ميزان لپتين با انسولين و درصد چربي بدن و همبستگي منفي و معناداري بين ميزان لپتين با اسيد چرب آزاد سرم در حالت پايه در کل آزمودنيها مشاهده گرديد. مي توان گفت لپتين نسبت به تمرينات هوازي سازگار مي شود و غلظت سرمي آن کاهش مي يابد. اين کاهش بيشتر از تغييري است که در توده بافت چربي مشاهده مي شود.

 نسخه قابل چاپ