بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسي تاثير کم آبي بر حداکثر اکسيداسيون چربي (MFO) و Fat_max. 10 دانشجوي پسر غير ورزشکار با ميانگين سن 21.3±2.2 سال، وزن 71.0±8.3 کيلوگرم، قد 172.5±4.1 سانتي متر، 23±1.3 BMI کيلوگرم بر مترمربع، چربي بدن 18.3±4.6 درصد و 38.8±4.2 ml/kg/min, VO₂max، در دو جلسه جداگانه، فعاليت فزاينده اي را تا سرحد خستگي روي نوار گردان اجرا کردند. در جلسه کنترل، وضعيت آب بدن آزمودني ها طبيعي بود. در جلسه کم آبي، آزمودني ها، قبل از اجراي آزمون، به واسطه استفاده از سونا دچار کم آبي شدند. ميزان اکسيداسيون چربي و کربوهيدرات طي فعاليت با استفاده از روش کالري سنجي غيرمستقيم اندازه گيري شد. براي هر فرد، ميزان حداکثر اکسيداسيون چربي (MFO) و شدتي از فعاليت که MFO در آن روي مي دهد (Fat_max) و نقطه تقاطع تعيين گرديد. نتايج تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون آماري t همبسته نشان داد که MFO در جلسه کم آبي به طور معناداري پايين تر از مقدار آن در جلسه کنترل بود 0.24±0.05) در مقابل 0.31±0.08 گرم در دقيقه؛ (P £0.05. همچنين، Fat_max در جلسه کم آبي در مقايسه با کنترل در شدت پايين تري روي داد (40.4±8.3 در مقابل 46±7.8 درصد (P£0.05 ;VO₂max. نقطه تقاطع نيز به طور معناداري بر اثر کم آبي به شدت پايين تري جابه جا شد 44.8±9.2) در مقابل 53.4±6.7 درصد (P£0.05 ;VO₂max. نتايج اين تحقيق نشان داد کم آبي به واسطه افزايش در ميزان اکسيداسيون کربوهيدرات، سهم نسبي چربي را در جريان فعاليت کاهش مي دهد. همچنين، باعث جابه جايي Fat_max و نقطه تقاطع به شدت پايين تري از فعاليت مي شود. اين جابه جايي ممکن است علتي براي کاهش در زمان رسيدن به خستگي تحت شرايط کم آبي باشد.

 نسخه قابل چاپ