بانک مقالات رشته تربیت بدنی

تاکنون بر اساس فرضيات کندال، عقيده بر آن بوده است که ضعف هر يک از عضلات چهارگانه کمربند کمري – لگني، با تاثير بر لگن خاصره و مهره هاي کمري، در ميزان قوس کمر تغيير پديد مي آورد. اما برخي تحقيقات اخير، با ترديد به صحت اين مطلب مي نگرند. بنابراين، هدف از انجام اين تحقيق، بررسي ارتباط ميان حداکثر قدرت ايزومتريکي عضلات کمربند کمري – لگني با ميزان قوس کمر بود. بدين منظور، 107 دانشجوي مرد سالم و غير ورزشکار با ميانگين سن 21.85±1.75 سال، وزن 70.88±10.50 کيلوگرم، و قدت 177.12±6.16 سانتي متر به صورت تصادفي انتخاب و به عنوان آزمودني در تحقيق شرکت کردند. ميزان قدرت عضلات با دينامومتر ديجيتال و آزمون پايين آوردن مستقيم پاها و ميزان زاويه قوس کمر با خط کش منعطف اندازه گيري شد، به طوري که ميانگين قدرت عضلات اکستنسور کمري، فلکسور و اکستنسور مفصل ران (بر حسب کيلوگرم) و شکم ( بر حسب درجه) به ترتيب برابر با 52.96±20.17، 22.12±5.73، 15.56±4.46، و 48.76±16.46 و ميزان زاويه قوس کمر برابر با 38.04±7.51 به دست آمد. يافته هاي تحقيق با استفاده از روشهاي آماري همبستگي بين متغيرها تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد بين قدرت هيچ يک از عضلات مذکور با ميزان قوس کمر ارتباط معناداري وجود ندارد (P>0.05). در نتيجه، با توجه به يافته هاي حاصل، به نظر نمي رسد ميزان ضعف يا قدرت هر يک از عضلات چهارگانه کمربند کمري – لگني به صورت جداگانه و بدون توجه به تعادل ميان آنها بتواند در تغييرات ميزان قوس کمر موثر باشد.

 نسخه قابل چاپ