بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين تحقيق عبارت است از مقايسه انگيزش پيشرفت و خرده مقياس هاي آن (رقابت جويي، پيروزي گرايي، هدف گرايي) دو بازيکنان تيم هاي رده بالا و پايين ليگ برتر فوتبال ايران. آزمودني هاي تحقيق 115 بازيکن بودند که به دو گروه تقسيم شدند: 57 نفر از بازيکنان تيم هاي رده اول تا سوم رده بندي در گروه تيم هاي رده بالا، و 58 نفر از بازيکنان سه تيم رده آخر در گروه تيم هاي رده پايين. ابزار اندازه گيري تحقيق پرسش نامه ورزش گرايي (گيل، 1988) بود که بهرام و همکاران (1381) آن را هنجاريابي کردند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t مستقل در سطح a=0.05 استفاده شد. نتايج نشان داد بين انگيزش پيشرفت و دو خرده مقياس رقابت جويي و هدف گرايي، بازيکنان تيم هاي رده بالا و پايين ليگ برتر فوتبال تفاوت معنادار آماري ندارند. اما، بين پيروزي گرايي بازيکنان تيم هاي رده بالا در مقايسه با بازيکنان تيم هاي رده پايين تفاوت آماري معناداري ملاحظه شد. به عبارت ديگر، مي توان گفت پيروزي گرايي بازيکنان تيم هاي رده بالا در مقايسه با بازيکنان تيم هاي رده پايين در سطح اطمينان %95 بيشتر است.

 نسخه قابل چاپ