بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف مطالعه حاضر عبارت است از بررسي تفاوت هاي جنسيتي در ميزان حداکثر نيروي عمودي عکس العمل زمين (VGRF) و ميزان بار (ROL) در حرکت پرش – فرود. 44 دانشجوي ورزشکار سالم رشته تربيت بدني و علوم ورزشي، شامل 22 مرد (وزن 75.89±3.22 کيلوگرم، قد 177.84±4.52 سانتي متر، و سن 24±3 سال) و 22 زن (وزن 64.17±2.85 کيلوگرم، قد 164.20±5.58 سانتي متر، و سن 22±2 سال) به طور داوطلبانه در اين تحقيق شرکت کردند. آزمودني ها حرکت پرش - فرود را روي صفحه نيرو انجام دادند. حداکثر VGRF و ميزان بار آزمودني ها با استفاده از اطلاعات نيروهاي عکس العمل زمين در حين فرود محاسبه شد. به منظور مقايسه اين پارامترها بين دو گروه از روش آماري تحليل واريانس چند متغيره با سطح معناداري a?0.05 استفاده شد. نتايج تحليل واريانس چند متغيره تفاوت معناداري را در ميزان با بين زنان و مردان نشان داد p?0.05) و LambdaWilks=0.372 و F_1,41=5.627). ميزان بار در زنان 15.85 درصد بيشتر از مردان بود (479.10±113.30 در زنان و 403.20±98.50 در مردان)، اما تفاوت حداکثر VGRF در بين دو گروه معنادار نبود (p>0.05 و F_1,41=2.818). با توجه به نتايج تحقيق، به نظر مي رسد افزايش ميزان بار در زنان به طور ثانوي ميزان بار را در مفصل زانوي آن ها افزايش مي دهد. در نتيجه احتمال بروز صدمات مفصل زانو، خصوصا ليگامنت متقاطع قدامي زانو (ACL) در آنان افزايش مي يابد. دليل احتمالي افزايش ميزان بار در زنان را مي توان به تفاوت در الگوي فرود آمدن زنان يا کنترل عصبي - عضلاني آنان نسبت داد.

 نسخه قابل چاپ