پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی
پنج شنبه 31 فروردین 1391 4:32 PM
12 : المپيک تابستان 1389; 18(2 (پياپي 50)):135-147. |
تاثير راهکارهاي مختلف توجه بر ادراک فشار و تحمل فشار در شدت هاي مختلف فعاليت استقامتي |
رحيميان مشهدي مريم*,فرخي احمد,نمازي زاده مهدي,آقاپور سيدمهدي,جابري مقدم علي اكبر |
* دانشگاه الزهرا (س) |
هدف از اين پژوهش عبارت است از مقايسه اثر راهکارهاي مختلف توجه بر ادراک و تحمل فشار در شدت هاي مختلف فعاليت استقامتي. بر اساس مدل تننبام (2001)، توجه به محرک هاي نامرتبط با تکليف در حال اجرا در شدت هاي پايين تمريني، از ادراک فشار تمرين مي کاهد، ولي در شدت هاي بالا به علت افزايش محرک هاي فشار و خستگي، توجه به سمت راهکارهاي مرتبط متمايل مي شود و امکان مداخله در آن وجود نخواهد داشت. همچنين، افزايش ادراک فشار، در تحمل فشار (عملکرد) اثر مي گذارد و باعث کاهش آن مي گردد که آزمون اين مدل مورد نظر محقق بوده است. 30 دانشجوي دانشگاه الزهرا با ميانگين سني 20.1±0.9 سال و حداکثر اکسيژن مصرفي در دامنه 33 تا37 ميلي ليتر بر کيلوگرم در دقيقه (بر اساس آزمون بروس) که در دوي استقامت بي تجربه بودند به صورت هدف مند آزمودني هاي طرح انتخاب شدند. شرکت کنندگان در چهار جلسه با چهار راهکار مختلف توجه و با سه شدت کم، متوسط، و زياد (از طريق افزايش شيب و سرعت) به فعاليت دويدن روي نوارگردان تا حد واماندگي پرداختند. اين راهکارها عبارت بودند از راهکار مرتبط (شمردن تعداد تنفس و گام)، نامرتبط غير فعال (ديدن فيلم)، نامرتبط فعال (پاسخ به سوالات رياضي)، و کنترل (بدون راهکار مشخص). ادراک فشار آزمودني ها در همه جلسات هنگام اجراي تکليف بر اساس مقياس بورگ و ضربان قلب آنان هر يک دقيقه، و نيز تحمل فشار آنان (رکورد دو) با کورنومتر ثبت شد. از روش آماري تحليل واريانس تک عاملي و دوعاملي با سنجش هاي مکرر، و آزمون تعقيبي توکي براي تعيين محل معناداري استفاده شد. نتايج نشان داد با وجود اينکه تفاوت معناداري بين ميانگين ضربان قلب آزمودني ها در چهار جلسه آزمون وجود نداشت (يعني، شرايط فيزيولوژيکي آزمودني ها کنترل شده بود؛ P?0.05). ولي تاثير انواع راهکار توجه بر ميانگين ادراک فشار معنادار بود و اثر متقابل بين راهکار توجه و شدت تمرين بر ميزان ادراک فشار نيز معنادار بود (P?0.05). راهکار نامرتبط فعال تاثير معناداري در کاهش ادراک فشار داشت و اين معناداري فقط در شدت هاي بالاي تمرين (برخلاف مدل تننبام) ديده شد. همچنين، اثر راهکارهاي مختلف توجه بر تحمل فشار معنادار نبود (P?0.05). بنابراين، به کار بردن راهکار توجه نامرتبط فعال در شدت بالاي تمرين از ادراک فشار در آن شرايط مي کاهد، ولي به کار بردن راهکارهاي توجه در تحمل فشار در تمرينات استقامتي نقشي ندارند. |
كليد واژه: ادراک فشار، تحمل فشار، راهکارهاي توجه، شدت تمرين استقامتي |
نسخه قابل چاپ |