بانک مقالات زبان و ادبیات عربی

آواشناسي در ابتدا در حيطه علوم متنوعي قرار گرفت و بسياري از محققاني را که متاثر از نظام فرهنگي عربي - اسلامي بودند، متوجه خود ساخت. در اين ميان، نحويان و دستور نويسان آن گاه که به مطالعه مسايل صرفي و نحوي مي پرداختند، ناگزير با مسايل آوايي مواجه مي شدند، چراکه خود اين علوم و به ويژه علم صرف در بسياري از موضوعات و مباحث به گونه اي با آواشناسي تداخل داشتند. ابن جني نخستين دستور نويسي بود که تاليف مستقلي را به مباحث آواشناسي اختصاص داد و آن را به عنوان علمي مستقل بررسي کرد و اصطلاح زباني «علم الأصوات» را براي دلالت بر اين علم به کار برد.
مقاله حاضر درصدد است نگرشها و ديدگاههاي ابن جني را در خصوص آواهاي زبان عربي از خلال بررسي متون و آثار موجود او استخراج و آنها را از منظر پژوهشهاي آواشناسي معاصر بررسي نمايد. روشي که ابن جني در بررسيهاي آوايي خود به کار برده روشي توصيفي بوده و نتايجي که در زمينه توصيف آواها به آنها دست يافته، با توجه به عدم وجود امکانات و ابزارهاي تحليل آواها بسيار پيشرفته بوده است تا جايي که با توصيف آواشناسان معاصر که مجهز به آزمايشگاهها و وسايل پيشرفته هستند، تا حد زيادي مطابقت مي کند.

 نسخه قابل چاپ